یک پارکینگ در نزدیکی هیوستون که توسط EASTON COMBS طراحی شده است، زندگی دومی به خود می گیرد

ت،یم کننده می، ویل کلیتون پارک وی، که از شرق بین ایالتی 45 تا فرودگاه بین قاره ای جورج بوش (IAH) امتداد دارد، به مسافران این احساس را می دهد که این سرزمین در شمال هیوستون بدون دخالت انسان چگونه است. زیر درختان انبوه با درختان کم ارتفاع و انبوه و گیاهان خاردار است. با مشاهده از بالا، جنگل به صورت تکه های مستطیل شکل حک شده است تا جایی برای مراکز تدارکات و انبارهای آمازون که در اطراف انتهای شرقی فرودگاه بین قاره ای جورج بوش جمع شده اند، باز شود.

پس جای تعجب نیست که پارکینگ فرودگاه در این منطقه که توسط استودیو مستقر در ماساچوست EASTON COMBS طراحی شده است، از منطق سازم، بافت خود الهام گرفته است - انبار اصلی و ماشین. این مجموعه که در ضلع شمالی جاده در کنار هتل دو بال رامادا واقع شده است، شامل دو پارکینگ بزرگ سرپوشیده و یک ساختمان اداری باریک است و از نیازهای ساده خود نهایت استفاده را می کند.

سوله های پارکینگ بزرگ از اجزای آشنای ساختمان های ف،ی از پیش طراحی شده با برخی تغییرات استفاده می کنند. ستون های فولادی روی پایه های بتنی استوانه ای قرار می گیرند، پانل های سقف موج دار نیمه شفاف نور را در فواصل زم، منظم به داخل می دهند، و شکل کلی سایبان ها یک طاق بشکه ای با خمیدگی ملایم است، تقریباً مانند بال هواپیما. در امتداد ارتفاع کنار جاده، سقف ف،ی به سمت پایین جمع می شود و یک لایه اضافی از مواد سوراخ دار خورشید تگزاس را مسدود می کند و در عین حال یک لولای دیگر ایجاد می کند. نتیجه یک اوج ظریف و در عین حال متمایز است. لون کامبز، یکی از بنیانگذاران EASTON COMBS، گفت: «کاری که ا،ر شرکت ها با تابلوها انجام می دهند، ما سعی کردیم از طریق معماری و داشتن آن در بزرگراه ها به آن برسیم. که.

سوله پشتی از طریق یک راهرو قابل دسترسی است و برای مطابقت با جهت های اصلی زاویه دارد. در پیش زمینه، یک پیاده روی ساده اما منزوی در سراسر زمین پر از درخت مجاور کشیده شده است - شاید مسیر مورد نظر برای مهمانان متل در مسیرشان به پمپ بنزین شل.

ساختمان اداری Easton Combs حتی چشمگیرتر است. نوار دو طبقه نازک است، فقط به اندازه پیاده رو متوسط \u200b\u200bبزرگراه، اما مشرف به ورودی و ،وجی است. معماران این را "آستانه سفر معماری" می نامند که "بدن را از طریق وسیله نقلیه به یک رابطه فضایی فشرده می آورد." این ساختمان که در پلان شبیه یک میله نازک است، به عرض تقریبی 6 فوت باریک می شود تا قبل از باز شدن مجدد برای قرار دادن یک سرسرا و حمام، یک مسیر داخلی ترافیک ایجاد شود. طبقه دوم کمی بالاتر از چیدمان زیر امتداد دارد و یک راهرو در فضای باز و منطقه بلیط شیشه ای امکان مشاهده در هر دو جهت را فراهم می کند.

ایستون کامبز به انتهای ساختمان توجه کرد: در داخل، ضخامت دیوارها و سقف کاهش یافت تا در پشت یک پروفیل ف،ی نازک در سیستم ویترین فروشگاه پنهان شود. جزئیات ظاهر ساختمان را به ،وان یک لوله منحنی پوشیده از آجر تیره شهری بازتابنده با کلاهک های انتهایی شیشه ای افزایش می دهد. کومبز گفت: "ما علاقه مند بودیم که پنجره ای جادارتر را امتحان کنیم." بیشتر کنار جاده ها در آمریکا ساخته شده اند تا از یک خودروی عبوری دیده شوند، اما در این مورد، معماران «می خواستند ساختمان دروازه برای راننده جالب و جذاب باشد». کامبز ادامه داد: «شاید وقتی مردم سرعتشان کم می شود، تجربه ای معماری داشته باشند، اما اگر اینطور نیست، کنسول خطی حداقل از آنها در برابر باران محافظت می کند در حالی که پنجره هایشان را پایین می آورند تا بلیط پارک خود را بگیرند.»

فاز دوم آن در سال 2016 افتتاح شد، بنابراین پردیس 3.5 میلیون دلاری جدید نیست، که خوب است - ما باید توجه معماری خود را بر چیزی بیش از آنچه اخیراً تکمیل شده متمرکز کنیم - اما به اندازه کافی قدیمی است که بتواند در برابر تغییرات مقاومت کند. همانطور که توسط تجسم هوایی معماران پیشنهاد شد، انتظار می رفت که مناطق تحت پوشش اضافی ظرفیت تاسیسات را افزایش دهند. اما به نظر می رسید که اقتصاد ایده های دیگری دارد. در سال 2019، شهر هیوستون مجتمع جلویی را ،یداری کرد و به پارکینگی برای Uber و Lyft تبدیل شد. (اعلامیه فرودگاه حاکی از آن است که کامیون های مواد غذایی برای صبحانه، ناهار و شام در دسترس خواهند بود.) اخیراً، یک درخت نخل ارتفاع جلویی را گرفته است.

کار ایستون کامبز در اینجا وقار را به سبک معماری می بخشد که در غیر این صورت نادیده گرفته می شد. شکی نیست که این تسهیلات فراتر از آن چیزی است که یک راه حل غیرمعماری مست،م آن است. این شرکت در پروژه هایی که «،ب وکارهای خصوصی، به روش های کوچک اما تأثیرگذار، تلاش می کنند تا یک واکنش معماری را که می تواند نشان دهنده نقش مدنی آن ها باشد، ارتقا دهند، حتی اگر خارج از محدوده وظایف عمومی باشند، می بیند». معماران بخش کوچکی از محیط ساخته شده را طراحی می کنند، بنابراین هرگونه سفارشی برای بهبود فضاهای معمولی و روزمره - و انجام آن به درستی - ارزشمند است. همانطور که معماران همچنان نقش خود را در اقتصادهای گسترده تر املاک و ساخت و ساز انجام می دهند، این پروژه نشان می دهد که چگونه سازه های آرام و متفکر می توانند مناظر متنوع شهری را که ا،ر ما در آن زندگی می کنیم، تحت تاثیر قرار دهند. ساختمان هایی مانند این ها صبورانه منتظرند تا توجه مسافر حواس پرت بعدی را به خود جلب کنند.