چگونه مربیان می توانند دانش آموزان را به سمت مشاغل پایدار هدایت کنند؟

این سوال که در جلسه اخیر اعضای هیئت علمی در دفاتر سوهو دانشگاه معماری مطرح شد، نه تنها بر بی‌ثباتی معلمان پاره وقت معماری – که اکنون 54 درصد از کل اعضای هیئت علمی را بر اساس NAAB تشکیل می‌دهند – بلکه بر نقش معلمان معماری نیز تاکید می‌کند. بزرگترین گروه از افرادی که در زمینه‌ای کار می‌کنند که مدت‌هاست بر دستاوردهای فردی متمرکز بوده است. این یک سوال به موقع است. اعضای هیئت علمی در مدرسه نیو نیویورک که 87 درصد از کارکنان آموزشی را تشکیل می دهند، در سال 2022 به مدت 25 روز اعتصاب ،د و موفق شدند بیشترین افزایش حقوق در تاریخ مدرسه و اولین بار در چهار سال گذشته را به همراه دستاوردهای بهداشتی دریافت کنند. پوشش. و امنیت شغلی

دانشکده‌های معماری، که بیشتر آنها متکی به معلمان پاره وقت هستند، برای رفع شکاف بزرگ در امنیت شغلی و دستمزد بین اساتید و دستیاران دوره‌ی تصدی خود چه باید بکنند؟ کتاب جدیدی که توسط یکی از ما ویرایش شده است به این سوال می پردازد. راهنمای سازمان دهنده برای آموزش معماری (راتلج، 2024) روشی کاملاً معمارانه برای نگاه ، به مسئله در سطوح مختلف ارائه می‌کند، از سازمان‌دهی موارد جانبی در مقیاس یک مدرسه گرفته تا پیوستن به سایر اعضای هیئت علمی پاره وقت در سطح دانشگاه یا در دانشکده معماری دیگر تا فشار برای تغییر سیاست. در سطح ملی.

از آنجایی که بسیاری از اساتید پاره وقت نیز تمرین می کنند، مدارس معماری اغلب از این بهانه ای برای دستمزدهای پایین و قرارهای کوتاه مدت استفاده می کنند. حقیقت این است که بسیاری از افراد وابسته به حقوق دانشگاهی خود برای جبران فراز و نشیب های ،ب و کار معماری متکی هستند. اما این بهانه تنها تنش طول، مدت در معماری بین آموزش عالی و حرفه را تشدید می کند، نه فقط در مورد مدارسی که دانش آموزان را برای تمرین آماده می کنند، بلکه در مورد مدارسی که از شاغلان بهره برداری می کنند. اتکای دانشگاه‌ها به کمک‌های جانبی، ضعفی ناپایدار را نشان می‌دهد: مؤسسات تلاش می‌کنند هزینه‌ها را کنترل کنند و شهریه‌ها را به هزینه اعضای هیئت علمی افزایش می‌دهند تا بودجه خود را متعادل کنند. همانطور که گروهی که در The Architectural League گردهم آمده بودند، اشاره ،د، این “یک پارادو، دردناک در معماری ایجاد می کند: در موسسات آموزشی، بیشترین کارگران درگیر کمترین حمایت را دارند.”

به نظر می رسد دستیاران در دانشکده های معماری با توجه به مدت زم، که انتظار می رود برای آموزش استودیوهایی که دو یا سه بار در هفته برای ساعاتی بسیار بیشتر از تعداد واحدهای استودیو نیاز دارد، اختصاص دهند، مورد سوء استفاده ویژه قرار می گیرند. استالکرها انتخاب زیادی در این مورد ندارند. اساتید تمام وقت برنامه درسی را تعیین می‌کنند و مدیران گروه حقوق را تعیین می‌کنند، بنابراین هر دو گروه باید مسئولیت تداوم نابرابری در میان اعضای کمکی را که مجبور هستند زمان زیادی را برای دستمزد بسیار کم صرف کنند، بپذیرند. این مسئولیت همچنین باعث می‌شود که ادعای همدردی با وضعیت اسفبار اعضای هیئت علمی بیش از ریاکاری به نظر برسد. اگرچه، از نظر تئوری، یک استودیوی آموزشی به زمان آماده سازی زیادی نیاز ندارد، اما هر معلم خوب زمان بسیار بیشتری را نسبت به ک، درس برای پاسخ دادن به سؤالات و سایر نیازهای دانش آموزان صرف می کند، که دستمزد پایین را حتی دردناک تر می کند. رفتار متقابل – رفتار متقابل با دیگران به گونه ای که دوست دارید با شما رفتار شود – یک اصل اساسی اخلاق باقی مانده است و فقدان رفتار متقابل بین اساتید تمام وقت و همکارانشان شرم آور است.

علاقه روزافزون به کار گروهی در میان افراد کمکی بدون شک بر روی این حرفه نیز تأثیر می گذارد، همانطور که بر مدارس تأثیر می گذارد، با توجه به تأثیری که نیروهای کمکی بر تفکر دانش آموزان خود دارند، که اغلب پس از فارغ التحصیلی با انتخاب های شغلی پرخطری مواجه می شوند. در حالی که اتحادیه‌ها از لحاظ تاریخی حمایت چند، در میان معماران پیدا نکرده‌اند، تلاش‌های اتحادیه‌سازی به‌ویژه در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی در آموزش عالی، پیش از این باعث فعالیت در این حرفه شده است. تلاش‌های لابی معماری برای ایجاد همکاری‌های شبکه‌ای در حوزه ما در حال انجام است، که نمونه آن انجمن WIP (Work in Progress | Women in Practice)، یک شبکه همتا از ،ن که در عمل در سال 2020 تأسیس شد، و WIP Collaborative، «یک شرکت بین رشته‌ای – تمرین برای متخصصان طراحی فریلنسرهایی که با یکدیگر در پروژه هایی برای بهبود حوزه عمومی کار می کنند انتقاد فمینیستی از این حرفه – که به دلایل متعددی به عدم دسترسی مداوم آن به ،ن حمله می کند – همچنین در مورد مشکلات دستیار، که ساعات طول، کار آنها به طور منظم در سراسر جهان است، صدق می کند. اوا، بعدازظهر/اوایل عصر و اغلب انتظار می رود که در سخنر، های شبانه شرکت کنند این زمان ممکن است برای والدینی که بچه دارند و می خواهند برای فعالیت های عصر خود حضور داشته باشند دشوار باشد.

دانشکده‌های معماری می‌توانند با کاهش قابل‌توجه حجم کار اعضای هیئت علمی پاره وقت و همسو ، استودیوها با سیاست‌های دانشگاه که مست،م آن است که ساعات هفتگی مورد نیاز برای تدریس یک دوره با ساعات اعتباری ی،ان باشد، به شکایات موجه از جانبی پاسخ دهند. یک استودیوی 9 ساعته باید به 9 ساعت در هر ترم نیاز داشته باشد، نه دو برابر آن، همانطور که اغلب اتفاق می افتد.

مدارس همچنین می توانند به وابستگان پول بیشتری پرداخت کنند. به صورت ساعتی، ا،ر دانشکده‌های معماری به اساتید پاره وقت بسیار کمتر از همکاران تمام وقت خود غرامت می‌دهند، که به ویژه زم، که هر دو نوع دانشکده در یک استودیو تدریس می‌کنند و کار ی،، را انجام می‌دهند، ناعادلانه است. از آنجایی که گروه اضافی به طور فزاینده ای متنوع می شود، دستمزد ساعتی نابرابر نیز می تواند نقض قانون حقوق برابر در سال 1963 باشد که مست،م آن است که بر اساس محتوای شغل، به مردان و ،ن برای کار مساوی در محل کار، دستمزد برابر داده شود. ، نه ،اوین شغلی سایر قو،ن فدرال تبعیض پرداختی بر اساس نژاد، رنگ، مذهب، منشاء ملی، سن یا ناتو، را ممنوع می کند. در آینده، ممکن است شاهد شکایت اعضای هیئت علمی به جای اعتصاب باشیم، و اینجاست که کار گروهی ارزش ویژه ای پیدا می کند.

اعضای هیئت علمی، که ممکن است روزی بخواهند تمام وقت تدریس کنند، ممکن است نخواهند کاری انجام دهند که به شانس آنها آسیب برساند. همکاری با همسالان در سطح دانشگاه یا سایر مدارس می تواند فشار را بر افراد کاهش دهد. اعتصاب مدرسه جدید همچنین نشان دهنده بهره مندی معاونان معماری با همکاری همکاران در زمینه های دیگر است. نه تنها قدرت اعداد را نشان می دهد، بلکه مدل های مالی بسیار متفاوتی را که در دانشگاه ها وجود دارد را نشان می دهد. در حالی که اعضای هیئت علمی در هنر یا علوم انس، ممکن است از شیوه‌های مشاوره بیرونی برخوردار نباشند، رشته‌های آنها اغلب بیشتر از معماری حمایت‌های بشردوستانه دریافت می‌کنند، که به ،وان یک حرفه و هنر، می‌تواند برای برخی اهداکنندگان بیش از حد تجاری و برای دیگران بیش از حد دانشگاهی به نظر برسد. در نتیجه، دانشکده‌های معماری بیشتر از بسیاری از واحدهای دانشگاهی دیگر مبتنی بر شهریه هستند، که به توضیح اینکه چرا دریافت تا حد امکان نیروی کار با حداقل هزینه ممکن در رشته ما بسیار رایج است، کمک می‌کند. اما در پاسخ به این سوال: چگونه می‌توان به طور قانع‌کننده‌ای دانشجویان معماری را به سمت مشاغل پایدار هدایت کرد؟ پاسخ این است: آنها نمی توانند.

سوالات خود را به [email protected] ارسال کنید برای بررسی در ستون های آینده.

پگی دیمر پروفسور ممتاز در دانشکده معماری ییل و یکی از اعضای موسس لابی معماری است. او 45 سال است که معماری کرده و نویسنده است معماری و کار.

تام فیشر استاد کالج طراحی دانشگاه مینه سوتا و مدیر مرکز طراحی مینه سوتا است. او رئیس سابق کالج است و همچنین سردبیر آن بود معماری مترقی مجله به مدت 14 سال

نظرات نویسندگان ما ،وماً منع، کننده نظرات کارمندان یا مشاوران نیست رو،مه معمار.