چگونه اقدامات امتناع می تواند عمل معماری را تغییر دهد؟

در گفتمان پایداری، بلندترین صداها اغلب آنهایی هستند که جدیدترین، ظریف ترین ابزارها و سریع ترین - اگر سطحی - راه حل ها را دارند. (نگاه کنید به پروژه هایی مانند Masterplanet Bjarke Ingels، Bosco Verticale توسط Stefano Boeri، یا Masdar City از Foster + Partners.) اما در سال های اخیر، شاهد افزایش تعداد طراح، بوده ایم که صرفاً خواستار انجام کارهای کمتر هستند. رشد منفی به ،وان یک اصطلاح اقتصادی شروع شد که ادعا می کرد بازارها و اقتصادهای ما باید مدیریت شوند تا منابع محدود سیاره ما تخلیه نشود. این مفهوم در میان ،، که یکی از منابع برترین صنایع جهان را مطالعه می کنند، ی،ی ساخت و ساز، جای خود را به دست آورده است. صداهایی مانند جاناتان لوی، جان هارود و شارلوت مالتر بارت، وضعیت موجود را به چالش می کشند، جایی که معماران به طور موثر مانند معدنچیان زغال سنگ کار می کنند - منابع را از زمین است،اج می کنند تا تقاضای تعیین شده توسط ثروتمندان و قدرتمندان را برآورده کنند، که منجر به نابودی سیاره می شود. اما کار این صداهای نوظهور امروز توسط پیشگامان اولیه امکان پذیر شد که صدایی را برای انتقاد از رشد ظاهراً تصاعدی میدان پیدا ،د - و بقایایی را که پشت سر گذاشتند پذیرفتند.

تفکر در مورد طرد شدن و رشد منفی یک سوال ناراحت کننده برای معماران ایجاد می کند: اگر جهان از ساخت ساختمان های جدید دست بردارد چه اتفاقی می افتد؟ در جستجوی ریشه های معماری Refusal، با جک راسک، مدیر استراتژی آب و هوا در EHDD، و همچنین با جیل استونر، یکی از سردبیران شماره نوامبر/دسامبر ۲۰۲۲ مجله Architectures of Refusal صحبت کردم. تبلیغات، لوید کان، نویسنده کتاب پناهگاه و یک ناشر کاتالوگ کل زمین هم استونر و هم کان حرفه خود را صرف حمایت از اصول رشد غیرفعال کرده اند که از تجربه شخصی و صمیمی در معماری سرچشمه می گیرد. در حالی که اضطراب آب و هوا همه ما را فرا گرفته است، بازتاب کان و استینر در مورد آژانس فردی و وضوح اخلاقی مورد انتظار از متخصصان معماری ارزش بازنگری دارد.

گنبد پست

کار لوید کان زم، آغاز شد که به خود اجازه داد نظرش را تغییر دهد. سازنده، ناشر و طراح شاید بیشتر برای انتشار شناخته شده باشد کاتالوگ کل زمین، اما او به همان اندازه برای ترویج معماری اتوپیایی جدید مانند گنبدهای ژئودزیکی باکمینستر فو، مشهور بود. او کتاب بسیار محبوبی نوشت و منتشر کرد دومبوک در سال 1970، منجر به تکنیک های پیگیری و گسترش تصاویر در سال 1972 شد Doombok 2. کان گفت: «من قبلاً چندین گنبد در دبیرستان پاسیفیک با باکی ساخته بودم، اما بعد از آن همه ساختمان و ساختن یکی از آن ها، متوجه شدم که کار نکرد.» کان در توانایی خود برای سازماندهی زندگی و طرح های درون گنبدها احساس محدودیت می کرد و علاوه بر این، آنها از مواد پ،تیکی و غیر قابل تجدید استفاده می ،د که برای سیاره گران و پیچیده بودند.

وقتی تماس گرفتم و چاپ را متوقف کردم Doombok 2خان گفت: «مردم فکر می ،د من دیوانه هستم. تقاضا برای Doombok 1 و 2 گرما به حدی بود که بسیاری از چاپخانه ها کار می ،د. اما او در تصمیم خود محکم بود. پس از توقف تولید، او دو سال سفر کرد و عمیقا گوش کرد. او با جوامعی در سرتاسر کشور و سراسر جهان زندگی می کرد که ارتباط عمیق تری با این سرزمین داشتند. انرژی خوبی را که افراد هنگام تعامل با مواد طبیعی احساس می کنند، کشف کنید. بعد از این سفرها، مراحل بعدی مشخص بود: انتشار کن پناهگاه، که بیش از 400 هزار نسخه فروخت.

او دوست دارد کاتالوگ کل زمین، پناهگاه کتاب من به شکل یک راهنمای چگونه است - شکلی که اخیراً در میان پزشکان جوان و دانشگاهیان شاهد رنسانس بوده است. کان خاطرنشان می کند: «به خصوص هزاره ها ناگهان به کار من و کار سازندگان اقیانوس آرام در دهه های 1960 و 1970 علاقه مند شدند. ما حدس زدیم که چرا: "در آن زمان، هیچ مانع مالی برای ساخت و ساز در اینجا وجود نداشت" - یک کشیش در بیگ سور زندگی می کرد و خانه هایی می ساخت و در حال حاضر در خانه ای که در بولیناس، کالیفرنیا ساخته بود زندگی می کند - "اما اکنون، میلیون ها نفر هزینه دارد امروزه به استقلال در ساختن فضاهای خود علاقه مند هستند، زیرا به نظر می رسد هیچ گزینه دیگری وجود ندارد. کار او بر توانمندسازی افراد برای ترسیم مسیرهای طراحی خود که از مواد طبیعی و محلی استفاده می کند و اصول غیرفعال را در بر می گیرد، متمرکز است. این اصول نه تنها بر تأثیرات محیطی تأثیرگذار هستند، بلکه در ادعای خود مبنی بر اینکه معماری می تواند خارج از مشخصات، ج، زم، و کتاب های جیبی سازندگان و توسعه دهندگان خانه وجود داشته باشد، بی سروصدا رادیکال هستند.

طراحی از طریق تفریق و ادبیات

جیل استونر نیز شاهد بازگشت کارهای پیشگام خود به مد بوده است. او در حالی که شاهد انفجار سانفرانسیسکو در اطراف خود بود، به استودیوهای طراحی در برکلی درباره مفهوم رشد منفی آموزش داد. من به اطراف نگاه کردم و فکر کردم که شاید ساختمان هایی که می سازیم، ساختمان هایی که قبلاً ساخته بودیم، کافی بودند. این دوران لابی های شرکتی و ژست های گسترده پست مدرنیسم بود - از بسیاری جهات شورشی علیه آرمان های آزاد دهه 1960 و 1970 مانند حساسیت های محیطی بود.بهار بی صدا(و پیروزی های طراحی اتوپیایی)زبان معمولیاستونر به من گفت: «آن موقع گفتم: «نه به ساختن ساختمان های جدید.» ع، العمل را در اوا، دهه 1980 و اوایل دهه 1990 تصور کنید، درست است؟ اما حرفه من از آن زمان بر این باور بنا شده است.

ایده تبدیل فضای اداری خالی در شهرهای متراکم مانند سانفرانسیسکو چیزی است که استونر چندین دهه در استودیوی خود آموزش داده است، اما دیگران از آن خودداری کرده اند. او توضیح داد: "من حدود 15 سال در استودیوهای فارغ التحصیل در برکلی تدریس کردم، و روی موضوعی تمرکز کردم که "معماری از طریق تفریق" می نامیدم. به ،وان مثال، بنابراین به آن اجازه می دهد تا به آنچه استونر به ،وان "استفاده عمیق تر شهری" توصیف می کند، خدمت کند.

فراتر از پیوند نوشتن خلاقانه به معماری در کتاب به سمت یک ساختمان کوچکاستونر همچنین سمینار سالانه «ادبیات فضا» را تدریس می کند و دانشجویان معماری را با مفاهیم ساخت وساز جهان خارج از نیازهای فیزیکی یک استودیو یا خواسته های است،اجی کار سنتی مشتری آشنا می کند. امروزه برای معماران استفاده از جنبه روایی پیشنهادها و مفاهیم رایج شده است که می تواند برای فرموله ، طعم جدیدی از "معماری کاغذی" استفاده شود.

استونر در توضیح انگیزه اصلی تدریس این دوره گفت: «آنچه من در ادبیات برای معماران دنبال می کنم ،وماً یک موضوع فضایی نیست، بلکه شخصیت های خاصی است که در واقع چیزهایی را مشاهده می کنند که به طور باورن،ی آشکار هستند». «من از شخصیت ها به ،وان منتقدان معماری یاد می کنم که با دنبال ، آن ها می تو،م چیز متفاوتی ببینیم: از نگاه یک فروشنده ماشین در حومه شهر، می تو،م ناگهان به محله اش نگاه کنیم و فکر کنیم، «خدای من، می د،، هیچ چیز دیگری وجود ندارد. بچه ها آنجا.» وقتی او وقتی بزرگ شدم، خیابان پر بود از بچه هایی که مشغول بازی بودند. چرا همه چیز تغییر کرد؟ چنین چیزهایی." این شیوه های داستان گویی بر محیط ساخته شده تأثیر می گذارد و فرهنگ را به روش های بین رشته ای به جلو می برد. استونر روایت را راهی مؤثر برای پایه ریزی ایده های رادیکال تر خود می داند.

رشد منفی امروز

هم استونر و هم کان می دانند که حمایت برای ایجاد فضایی برای رشد به دیدگاه های معماری آنها ضروری است. کان یک خبرنامه هفتگی در Substack منتشر می کند که حاوی نکاتی در مورد اینکه چگونه ،نان جوان شهری می توانند خانه های خود را بسازند. کان می گوید: «من معمولاً می گویم: «یک ساختمان موجود را پیدا کنید که بتو،د آن را تعمیر کنید و آن را متعلق به خودتان کنید. "

استونر همچنین به شکاف های خط مشی – و همچنین پیشرفت ها اشاره کرد: «در حالی که مدت هاست به دانشجویان طراحی آموزش می دهم تا از فرصت ها برای اقدامات م،ب استفاده کنند، زمان بندی های انطباق در ،ت محلی در 10 سال گذشته جهش بزرگی داشته ایم برای مثال، آنچه ده سال پیش یک مد در نظر گرفته می شد - نداشتن پارکینگ برای یک آپارتمان - اکنون به یک چیز کاملاً پشتیب، شده «دزدانه ای بدون مجوز» تبدیل شده است و همه چیز به این بستگی دارد که چه ،ی روایت را شکل می دهد.

صداهای دیگر شروع به پذیرش این ایده ها کرده اند که کان و وستنر برای دهه ها طرفدار آن بوده اند. جدا از پرونده استونر، تبلیغاتمارسلو لوپز-دی ناردی شماره 2022 را ویرایش کرد RQ در این موضوع، با مشارکت نام های آشنا مانند ویرجینیا هانوسک، معماری مدنی، لاکول، و دیگران؛ که مشارکت کننده Ameline Ng نمایشگاه هایی مانند Ware،use® برای کشف نجات و تبادل مواد؛ گروهی از صداها شرکت ،د جریانمجموعه "پس از استراحت: راهنمای کاربر".

علاوه بر این، سازمان هایی مانند گروه کاری Green New Deal لابی معماری از بهبود محل کار دفاع می کنند و در عین حال این اتهام را به دنبال نسخه ای مهم تر از «پایداری» می کنند که با حق امتناع متخصصان شروع می شود. جک راسک، مدیر استراتژی آب و هوا در EHDD، رد را ابزاری کلیدی برای معمار، می داند که به دنبال تمرین پایدارتر هستند: «رها ، کار به دلیل اینکه از مأموریت و چشم انداز شرکت پشتیب، نمی کند، یک ایده رادیکال نیست حرکت رو به جلو برای تلاش های جدید به طور فزاینده ای، شرکت ها به ارزش شهرت دنبال ، پروژه هایی که در آن اقدام اقلیمی در اولویت است و انتقال پروژه هایی که در آن آب و هوا در اولویت است، پی می برند. درانجام چنین اقدامی می تواند خطری برای شهرت ایجاد کند.» در هر دو زمینه عملی و دانشگاهی، بحث در مورد مسئولیت زیست محیطی بدون رد فرض رشد بی نهایت دشوار می شود. راسک توضیح داد: «ما ساختمان ها را به خاطر خودشان طراحی و می سازیم، بلکه برای رفع نیازهای انس، و اجتماعی، ممکن است یک ساختمان جدید راه حلی برای این مشکل باشد، اما لازم نیست.»

اگرچه پایداری همچنان یک موضوع داغ است، استونر از طراحان، دانشگاهیان و مربیان معاصر دعوت می کند تا جوهر کلمه را مورد بازجویی قرار دهند. او می گوید: «پایداری در ابتدا به م،ای اخلاق استفاده از منابع برای اجازه دادن به نسل های آینده برای بهره مندی از همان امتیازاتی بود که ما اکنون داریم 80 سال بعد از تهویه مطبوع استفاده کنید.