واکنش معماران آپالاش به طوفان هلن

بیش از 100 شهروند کارولینای شمالی در طی طوفان هلن ماه گذشته جان باختند و هزاران نفر دیگر آواره شدند. در تنسی، این فاجعه نزدیک به 20 قرب، گرفت. مردم در آن بخش ها گفتند که کل سیستم های انرژی و حتی شهرهای آپا،ا “دور شده اند”. اشلی کیتس، معاون اجرایی AIA در تنسی گفت: «ما هنوز در حالت جستجو و بازیابی هستیم.

در واقع، طوفان هلن افسانه دیرینه ای را که مناطق داخلی “پناهگاه های آب و هواییدور از ساحل، به نوعی از بالا آمدن سطح دریا جدا شده است. این یک یادآوری تکان دهنده بود که همه ما در کنار هم هستیم و وقتی صحبت از گرمایش جه، می شود، هیچ مک، امن نیست.

دیوید کرافورد، مدیر عامل AIA کارولینای شمالی گفت: «من فکر نمی‌کنم تا مدتی از میزان کامل خسارت مطلع باشیم. که. اما سیل که ما در رودخانه‌ها و شاخه‌های کوهست، کارولینای شمالی دیدیم، هرگز به این اندازه گسترده نبوده است و دانشمندان آب و هوا هرگز در مدت زمان کوتاهی انتظار آب زیادی را نداشتند.

کامرون بولین، رئیس منتخب AIA شرق تنسی افزود: «زیرزمین خواهرم در الیزابتتون کاملاً زیر آب رفته بود. «در حال حاضر، نیاز فوری رساندن آب به خانه‌های مردم است، و چیزهایی از این قبیل، اما ما به طور گسترده‌تری به این فکر می‌کنیم که چگونه می‌تو،م بهتر بسازیم.

“یک پروژه بزرگ”

از جمله شهرهای کارولینای شمالی که توسط طوفان هلن ویران شده‌اند، می‌توان به آشویل، سوانانوآ، بلک مانتین، سنگ شومینه، مارشال، هات اسپرینگز، برنزویل، اسپراس پاین و غیره اشاره کرد. اکنون، مردم در غرب کارولینای شمالی و شرق تنسی مانند پائولین در حال جمع‌بندی مجدد هستند و به این فکر می‌کنند که چگونه در کوتاه‌مدت و بلندمدت بازسازی کنند.

معماران ممکن است به لطف کالج بلک مانتین – مدرسه طراحی پیشگامی که آنی و جوزف آلبرز، والتر گروپیوس، مرس ک،نگهام و باکمینستر فو، در آن تدریس می ،د، با بلک مانتین، کارولینای شمالی آشنا باشند. اما شهری به همان اندازه جذاب و البته کمتر شناخته شده آپالاچی که تحت تاثیر طوفان هلن قرار گرفته است، مارشال، کارولینای شمالی است، یک بهشت ​​هنری منطقه ای که به دلیل خیابان اصلی زیبایش شناخته شده است.

جاش کوبوس، هنرمند ،ن مارشال و صاحب ،ب و کار کوچک، می گوید: “مارشال در فهرست ملی مکان های تاریخی است. مرکز شهر ما زیبا است. اساساً یک کپسول زمان است.” اما ما معتقدیم که این شهر ارزش نجات دارد.»

چندی پیش، کوبوس و دوستانش یک زندان قدیمی در مارشال ،یدند و آن را به رستوران، هتل و موزه تبدیل ،د. در طول طوفان هلن، آب به طبقه دوم کوبوس ورکز رسید. خوشبختانه، زندان قدیمی – که کوبوس با خوشحالی گفت “مثل یک خانه آجری ساخته شده است” – استخوان های خوبی دارد، بنابراین کمابیش دست نخورده باقی مانده است. اما بسیاری از همسایگان او چندان خوش شانس نبودند.

امروز در مارشال، کوبوس کمپین جمع آوری کمک های مالی را برای کمک به تعمیر ساختمان خود آغاز کرده است و ،نان در تلاشند تا دریابند که چگونه می توانند پس از بلایای سیاسی و طبیعی خارج از کنترل خود، بهبود یابند، چیزی که متأسفانه به آن عادت کرده اند.

این شهر با 800 نفر جمعیت، زم، به دلیل موقعیتش در امتداد بزرگراه بین ایالتی، یک مقصد تجاری پررونق بود. این تا دهه 1960 که برنامه ریزان آن را تغییر مسیر دادند، صادق بود. این امر باعث توقف ترافیک در مارشال شد و ،ب و کارها را تعطیل کرد.

مارشال سال‌ها بی‌حال بود تا اینکه هنرمند، مانند کوبوس به آنجا رفتند و مغازه‌ها، رستوران‌ها و استودیوها را افتتاح ،د. اما درست زم، که همه چیز به نظر می رسید که به بالا نگاه می ،د، طوفان هلن به شهر آمد.

با این حال، کوبوس، که در آپا،ا بزرگ شده است، گفت که خوش‌بینی در جایی که او خانه می‌نامد بالا است. او توضیح داد: «آنچه در اینجا اتفاق می‌افتد، داست، از ویر، نیست.»

طبق معمول سیاست؟

با حرکت رو به جلو، سوالات نگران کننده باقی می مانند. دیوید کرافورد در مورد چگونگی تامین مالی بازسازی با توجه به اینکه ا،ریت قریب به اتفاق صاحبان خانه در این منطقه بیمه سیل ندارند، نگران است. شهرستان مدیسون، کارولینای شمالی، ارتفاع و دوری از ساحل، طوفان‌ها را تا به امروز به یک فکر بعدی تبدیل کرده است.

کرافورد با خستگی گفت: «این شهرهایی که شسته شده‌اند، می‌خواهند چه کار کنند؟» آیا می توان آن را بازسازی کرد؟ بیش از 80 یا حتی 90 درصد از مردم این مناطق پولی برای بازسازی نخواهند داشت. پس چه اتفاقی می افتد؟

سارا لابوویتز، استاد دانشگاه هاروارد، می گوید: «این منطقه ای نیست که مردم انتظار ضربه سختی را داشته باشند. واشنگتن پست مشارکت‌کننده و محقق غیرمقیم در برنامه کارنگی برای صلح بین‌المللی در زمینه پایداری، آب و هوا و ژئوپلیتیک.

لابوویتز مدتی است که در حال بررسی واکنش های ،ت فدرال ایالات متحده در برابر بلایای طبیعی است. او پس از طوفان هاروی سال ها برای شهر هیوستون کار کرد. لابوویتز در تحقیقات خود خاطرنشان می کند که بلایای کوچکتر که به اندازه کافی بزرگ نیستند که نام خود را داشته باشند، همچنان می توانند میلیاردها دلار هرج و مرج ایجاد کنند، اما اغلب در مطبوعات مورد توجه قرار نمی گیرند.

لابوویتز گفت: «تصاویری که معمولاً از بلایای طبیعی به دست می‌آیند، از طوفان‌های بزرگی مانند هلن یا هاروی هستند. اما اگر به پایگاه داده Disaster Dollar نگاه کنید که نشان می‌دهد افراد در ایالات متحده از کجا برای کمک از FEMA درخواست می‌کنند، متوجه می‌شوید که از مکان‌هایی مانند میشیگان و ایلینوی نیز می‌آید. لابوویتز ادامه داد: «نزدیک به 250000 نفر در میشیگان برای کمک به دلیل سیل و طوفان‌های ناشناس سال گذشته درخواست کمک ،د. حدود 100000 نفر از ایلینوی درخواست دادند.

برای لابوویتز، سوال بزرگ این است که چگونه افراد بدون بیمه سیل – یا جیب های عمیق – می توانند به روش هایی بازسازی شوند که هفته ها طول بکشد، نه سال ها. آن فیل دیگر نیز در اتاق وجود دارد: انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در آینده.

لابوویتز افزود: «برنامه اولیه برای پوشش خانواده‌های کم درآمد و متوسط ​​بدون بیمه، کمک بلاعوض توسعه اجتماعی HUD است. موسسات خیریه و غیرانتفاعی “بر خلاف FEMA، هزینه های HUD باید توسط کنگره تایید شود.” بنابراین سوال بزرگ این است که کنگره چه زم، و چه مقدار بودجه را برای افرادی که به آن نیاز دارند تصویب خواهد کرد.

رهایی از محدودیت ها و نارضایتی آنها

در تنسی، کیتس گفت که بخش AIA این ایالت یک یادداشت تفاهم با … تناسف برای کنترل آسیب AIA Tennessee و TNSave با هم ارزیابی ساختمان را انجام می دهند و واکنش در برابر بلایا را هماهنگ می کنند. کیتس همچنین گفت که AIA تنسی با آژانس مدیریت اضطراری تنسی (TEMA) در تماس است و داوطلب تنسی برای تلاش های امدادی کیتس گفت: “ما با اعضا تماس می گیریم تا مطمئن شویم که آنها خوب هستند و آنها و جوامع آنها آنچه را که نیاز دارند دارند.”

کرافورد، ،ن رالی، خاطرنشان کرد که طوفان هلن، مانند بسیاری از بلایای طبیعی، مسائل ساختاری جامعه او را برجسته کرد. به طور خاص، فقدان مقررات ساختم، را که می تواند مقیاس این فاجعه را کاهش دهد، برجسته می کند. ما مردم زیادی در کارولینای شمالی داریم از انجمن خانه سازان بسیار ناراضی هستم کرافورد گفت: «چون آنها سال‌ها بر این کشور حکومت ،د.

کرافورد ادامه داد: (انجمن‌های خانه‌سازان) به‌روزرس، کدهای ساختم، ما را متوقف کرده‌اند. او پرسید: آیا برای آسیبی که پیش آمده مستقیماً به سمت آنها انگشت می زنیم؟ خیر، اما مواردی وجود دارد که در قو،ن ساختم، در حدود 10 سال گذشته می‌توان انجام داد، مخصوصاً در مناطقی با شیب تند و دامنه‌های تپه، که شاید باید از آنها عبور می‌کرد اما به دلیل تداخل (انجمن سازندگان خانه) تصویب نشد. . “

کامرون بولین، مستقر در نا،ویل، نگر، های کرافورد را تکرار کرد. بولین گفت: «بسیاری از شهرهای تحت تأثیر حتی کد ساختم، یا منطقه‌بندی ندارند. “در کوه ها این احساس وجود دارد که نمی تو،د به من بگویید چه کنم یا چگونه بسازم.” بسیاری از مردم حتی معمار استخدام نمی کنند و فقط به جای آن از پیمانکاران عمومی استفاده می کنند. بنابراین آنها در نهایت پول خود را صرف چیزی می کنند که غیراستاندارد است، و نه در روحیه سلامت، ایمنی و رفاه که ما به ،وان معمار می خواهیم ارائه دهیم.

کیتس، به ،ه خود، با نیاز به جلب اعتماد در میان معماران، سیاستمداران و جوامع روستایی که امیدوار بود به آنها خدمت کند، موافقت کرد. او گفت: «من در ج، مرکزی تنسی بزرگ شدم. این یکی از آن مکان‌هایی است که مردم دوست ندارند به آنها گفته شود که چگونه بسازند، درست است، اما واقعاً مایه تاسف است که این ذهنیت شروع به تأثیرگذاری بر معیشت ،نان کرده است این ذهنیت می تواند داشته باشد.»

ایجاد اعتماد چگونه به نظر می رسد؟ در تنسی، کیتس و پائولین به ایجاد کارگاه هایی کمک ،د تا مردم یاد بگیرند که چگونه با پیمانکاران مذاکره کنند و برای مجوزهای ساختم، درخواست دهند. اما کار AIA Tennessee به همین جا ختم نمی شود.

بولین گفت: “ما اعضای فرعی داریم که در سیاست قو،ن ساختمان و مسکن بسیار ریشه دوانده اند.” بنابراین این یکی از حوزه‌های تمرکزی است که می‌توانم ببینم که ما بیشتر در آن مشارکت می‌کنیم، قو،ن ساختم، را به‌روزرس، می‌کنیم تا از ساخت و ساز در دشت‌های سیلابی جلوگیری کنیم، و غیره. این یک هدف بزرگ است، اما یک هدف بلند مدت است.»