لوازم جانبی معماری مستلزم برابری کار است

این یکی از پارادو، های دردناک معماری است: در موسسات دانشگاهی، کارگر، که بیشترین مشارکت را دارند اغلب کمترین حمایت را دارند. چگونه اساتید ناپایدار می توانند دانشجویان را به سمت مشاغل پایدار راهنمایی کنند؟ این تناقض اساس آموزش معماری را تضعیف می کند.

پیشنهادهای اخیر برای تشکیل اتحادیه کارگران حرفه ای معماری توجه را به شرایط نسبتاً متز،لی که معلمان معماری با آن مواجه هستند، جلب کرده است. ابزارهای کمکی که اغلب با مشاغل و مؤسسات متعدد شعبده باز هستند، ستون فقرات آموزش معماری را تشکیل می دهند. بر اساس آ،ین گزارش سالانه شورای ملی اعتباربخشی معماری (NAAB) (2023) آنها با 54 درصد ا،ریت دانشکده معماری را تشکیل می دهند. دستیاران به‌،وان روش‌های نوآورانه آموزشی و تخصص در محل به ک، درس می‌آورند، با این حال به طور سیستماتیک از تصمیم‌گیری سازم، حذف می‌شوند، به‌طور چشمگیری دستمزد کمتری دریافت می‌کنند و بیش از حد کار می‌کنند، و از حمایت تحقیقاتی، مزایا و امنیت کامل محروم می‌شوند. زم، که همکاران لذت می برند علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که بار ناشناخته خدمات آکادمیک، مشاوره دانشجویی، آماده‌سازی دوره و حضور در مهمانان بدون دستمزد به‌طور نامتن،ی بر دوش اعضای هیأت علمی غیرمستقیم – به‌ویژه ،ن است.

با درک این نابرابری، گروهی از اعضای هیئت علمی به تازگی در دفاتر دانشگاه معماری گرد هم آمدند تا تجربیات خود را در این شرایط برجسته کنند. شرکت کنندگان شامل نمایندگان موسسات خصوصی مانند کلمبیا/بارنارد، کوپر یونیون، مدرسه جدید/پارسونز، پرت، سیراکوز، کرنل، و ییل و همچنین دانشگاه‌های ،تی مانند دانشگاه سیتی نیویورک و کین بودند. ما نویسندگان این مقاله آنجا بودیم. یافته های ما؟ ناپایداری مهندسی کمکی که به اندازه کافی پرداخته نشده و به اندازه کافی مستند نشده است، یک نشانه آشکار از مسائل سیستمی گسترده تر است. شرایط متز،لی که توسط کارگران معماری تجربه می‌شود، در حوزه‌های آکادمیک و حرفه‌ای، در شبکه‌ای از چالش‌ها در هم تنیده شده است که بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند، همگرا می‌شوند و یکدیگر را تقویت می‌کنند. هدف ضمنی ما؟ نمودار تغییرات ساختاری و برابری در آموزش معماری. مقررات نیروی ا،ام آور آن خواهد بود.

راهنمای سازمان دهنده برای آموزش معماری

در هسته خود، سازماندهی تمرین ایجاد قدرت جمعی برای رسیدگی به معضلات مش،، تسریع دگرگونی هایی است که به نفع ا،ریت است، و به دنبال متحد ، اه،ی است که افراد به تنهایی نمی توانند به آن دست یابند. کتابی که به تازگی منتشر شده است راهنمای سازمان دهنده برای آموزش معماری (توگای) – که توسط یکی از ما نوشته شده است – بیان می کند که مقررات برای غلبه بر بحران های فزاینده ناامنی کارگران درمانده بسیار مهم است. از یک چارچوب عددی همه کاره استفاده می‌کند که می‌تواند توسط تنظیم‌کننده‌ها در زمینه‌ها و موقعیت‌های مختلف، از جمله پیوست‌ها، اعمال شود.

با آگاهی از چالش های متقاطع گروه های به حاشیه رانده شده مانند افراد تحت تعقیب، توگایGenesis رهبری تغییرات سیستمی را از طریق یک فرآیند اکتشافی – یک رویکرد عملی و عملی مبتنی بر آزمایش و کشف ارائه می‌کند. از یک لنز عددی برای رسیدگی به معضلات پیچیده در آموزش معماری استفاده می کند. این ابزارها سازمان‌دهندگان را قادر می‌سازد تا فرصت‌هایی را برای مداخله در سطوح مختلف شناسایی کرده و استراتژی‌های هماهنگی را که قدرت مردمی متنوع و منسجمی را ایجاد می‌کنند، ترویج کنند. پیوند این اقدامات به تلاش‌ها برای تقویت، مبا، و گسترش یکدیگر اجازه می‌دهد که در نهایت تغییرات گسترده سیستمی ایجاد کند.

S، M، L، XL

توگای آموزش معماری به بخش های قابل درک ت،یم می شود: کوچک، استودیو. متوسط، برنامه درسی؛ بزرگ، دانشگاه؛ و ،ت ملت بسیار بزرگ. توگای نویسندگان مش، توضیح می‌دهند که این انتخاب از کتاب رم کولهاس و بروس مائو با همین نام الهام گرفته شده است: «زبان S، M، L، XL یک چارچوب سازمان‌دهی را برای ترسیم ویژگی‌ها و به هم پیوستگی هر دو شرایط موجود تعریف می‌کند. آموزش معماری و راهبردهایی که می تواند آن را در جهت تغییر سیستمی بسیج کند.

اعتصاب اضافی اخیر در مدرسه جدید (TNS) نمونه ای از اقدام هماهنگ و مقیاس شده است. در نوامبر 2022، اعضای TNS یک اعتصاب بی‌سابقه 25 روزه را با مشارکت 1678 استادیار، 87 درصد از اعضای هیئت علمی، برگزار ،د. منشأ اعتصاب در فضای کوچک ک،‌های درس TNS (SMALL) نهفته است، جایی که میراث مترقی دانشگاه روش‌های آموزشی نوآورانه را پرورش می‌دهد. این نطفه زم، پدیدار شد که مکالمات بین دستیاران بخش های مختلف شتاب (متوسط) پیدا کرد و دانشجویان در نهایت در همبستگی با اساتید خود به خیابان ها ریختند. این بحث های اداری اعتصاب را به اندازه کامل خود افزایش داد و کل دانشگاه (LARGE) را در بر گرفت و اتحادیه ACT-UAW Local 7902 در حال مذاکره با مدیریت TNS بود. بنابراین جنبش گسترده بر اساس ائتلاف های کوچکتر با تخصص های خاص ساخته شد.

با این حال، اگرچه این دستاوردها برای TNS قابل توجه بود، اما به مسائل سیستماتیکی که مکمل‌ها در آموزش عالی با آن روبه‌رو هستند (EXTRA LARGE) نمی‌پردازند. تداوم این چالش‌های گسترده‌تر، نیاز به رویکردی جامع‌تر و بین‌نهادی و بازنگری در پویایی این حرفه و حوزه‌های قضایی آن در سطح ،ت-ملت را نشان می‌دهد.

توگایچارچوب عددی چگونگی ایجاد ائتلاف‌های مؤثر را که ابعاد ساختاری متعددی را در بر می‌گیرد، نشان می‌دهد. رویکرد ما اقدامات گسترده‌ای را از استودیو به برنامه درسی و از دانشگاه به ،ت-ملت پیوند می‌دهد و سازمان‌دهندگان را قادر می‌سازد تا از ایجاد ائتلاف برای دستیابی به تأثیر م،ادارتر استفاده کنند.

ترازو کار

در سطح ،د (استودیو) عامل معماری شکل می گیرد و امکان تغییر آغاز می شود. با تجسم مجدد فرهنگ استودیو، همانطور که دستیاران آموزشی مشتاق انجام آن هستند، استودیو به فضایی برای توسعه شهروندان معماری مسئول برای یکدیگر و نسبت به یکدیگر تبدیل می شود. این رویکرد بر همکاری تاکید می کند، پویایی قدرت سنتی را به چالش می کشد، و همدلی و متقابل را در بین موقعیت های قدرت ترویج می کند. وقتی دانش‌آموزان سازماندهی و حمایت از یکدیگر را یاد می‌گیرند، این اختیار را پیدا می‌کنند که تجربه آموزشی خود را کنترل کنند و عاملیت خود را به ،وان سوژه‌های سیاسی توسعه دهند.

در سطح متوسط، سازماندهی در دانشکده های معماری، برنامه درسی را به ،وان آزمایشگاهی از تمرین دوباره تصور می کند، جایی که بهبود شرایط برای اعضای هیئت علمی برای توسعه مدل های بهتر کار و عمل در معماری ضروری است. این رویکرد جامع، توسعه برنامه درسی را با عملیات‌های دپارتمان بازسازی‌شده ادغام می‌کند، از فرصت‌های آموزشی و پژوهشی پیشرفته، توسعه شغلی، دستمزد قابل زندگی، مزایا و امنیت شغلی حمایت می‌کند. آموزش معماری به فضایی برای آزمایش، به چالش کشیدن و ابداع روش‌های جدید کار و ارتباط تبدیل می‌شود که نیازهای فوری را برطرف می‌کند و در عین حال شالوده تغییرات نهادی گسترده‌تری را در مقیاس‌های مزو (مدرسه) و بزرگ (دانشگاه) ایجاد می‌کند.

این حرکت درون مدرسه ای مستقیماً به همکاری بین مدرسه ای گسترش می یابد. گروه‌های خاص مدرسه با همتایان خود در دانشگاه‌های دیگر شبکه می‌کنند و قدرت جمعی برای تأثیرگذاری بر سازمان‌های ملی ایجاد می‌کنند. در طول میزگرد انجمن معماری، شرکت‌کنندگان پیشنهاد ،د که انجمن دانشکده‌های معماری (ACSA) و NAAB اطلاعات دقیق‌تری را در مورد شرایط کار کمکی در گزارش‌های سالانه جمع‌آوری کنند. AIA می تواند با افزایش آگاهی در مورد مسائل کارگری حمایت کند. این ابتکارات مقیاس های متوسط ​​(اداری) و بسیار بزرگ (ملی) را پل می کنند و باعث ایجاد تغییرات پارادایم جامع در آموزش معماری می شوند.

به طور گسترده‌تر، با تعیین بودجه دانشگاه و حقوق اساتید، گروه‌های خاص معماری می‌توانند با همکاری در بخش‌های مختلف برای ایجاد همبستگی با کارکنان، مدیران و دانشجویان، دامنه فعالیت خود را گسترش دهند. این رویکرد بین رشته‌ای جنبش کمکی کلی را تقویت می‌کند و سطح نهادی را هدف قرار می‌دهد، جایی که تغییر اساسی در شرایط کمک ممکن است. شبکه های متقاطع – بین مدارس، دانشگاه ها و بین بخش ها – باید برای ایجاد یک فرهنگ سازم، قوی که بتواند به طور مؤثر از اصلاحات بودجه و جبران خسارت عادلانه دفاع کند، هماهنگ شوند.

در مقیاس بسیار بزرگ، این شبکه‌ها برای پرداختن به مسائل سیستمی در سطح سیاست ،ت-ملت با یکدیگر همکاری می‌کنند و هدفشان ایجاد تغییر معرفت‌شناختی هستی‌شناختی لازم برای ایجاد تغییرات م،ادار در بلندمدت است. با استفاده از کمپین هایی مانند کمپین کاهش بدهی دانشجویی Debt Collective، سازمان دهندگان می توانند با مدیران دانشگاه نیروهای خود را بپیوندند تا از افزایش بودجه فدرال حمایت کنند، با توجه به اینکه بهبود دربان ها به طور کلی دانشگاه ها را تقویت می کند. این رویکرد چند وجهی – ،یبی از حمایت از سیاست، اصلاحات نهادی، و مفهوم سازی مجدد – به دنبال ایجاد تغییرات ساختاری است که به نفع معلمان و مؤسسات ی،ان است. تغییر از جهات مختلف می آید: دانشگاه های فردی به ،وان مدل های نوآورانه عمل می کنند، در حالی که فشارهای اجتماعی گسترده تر بر رویکردهای مقیاس بزرگ تأثیر می گذارد. این ،یب برای دستیابی به آینده ای عادلانه و پایدار برای آموزش و عمل معماری بسیار مهم است.

زمین را بشکن

برای تحقق چشم انداز ما، سازمان دهندگان از خوانندگان دعوت می کنند تا شرکت کنند. ما همه مربیان کمکی در معماری را تشویق می کنیم تا برای هر موقعیت آموزشی که دارند، یک پرسشنامه جامع و ناشناس را تکمیل کنند. مشارکت شما برای ایجاد یک پایه محکم برای حمایت بسیار مهم است. این نظرسنجی (کد QR زیر) با هدف ثبت طیف وسیعی از تجربیات و ترسیم تصویری دقیق از تجربه کمکی در زمینه‌های منطقه‌ای و سازم، است.

با نگاهی به آینده، تلاش ها بر ایجاد حرکت از طریق کمپین های بین نهادی به رهبری همکاران، با حمایت سازمان های ملی مانند ACSA و AIA متمرکز خواهد شد. این مشارکت‌های استراتژیک و تلاش‌های مش، می‌تواند تأثیر و گستردگی جنبش را افزایش دهد. ما از این سازمان‌ها دعوت می‌کنیم تا در رسیدگی به این مسائل از طریق حمایت و اقدام به ما بپیوندند. مربیان مهارت‌ها و دانش‌های لازم را آموزش می‌دهند که شاغلان آینده را تج، می‌کند و امکان دسترسی به حرفه‌ای از لحاظ تاریخی طرد شده را فراهم می‌کند. دانش آموزان با قرار گرفتن در معرض روش های مختلف تفکر در مورد معماری، رویکردهای خلاقانه و روش های نوآورانه را کشف می کنند. اعضای کمکی از آزمایش‌های مجاز در محوطه دانشگاه استفاده می‌کنند – جایی که پیگیری دانش، تفکر انتقادی، تحقیق و بحث به طور سنتی محافظت می‌شود – به ،وان مکمل واقعیت ریسک‌گریزتر از عملکرد معماری. ما به ،وان یک سیستم مسئول از بین بردن چرخه معیوب ناامنی هستیم که جامعه ما را درگیر کرده است.

این نقشه راه یک رویکرد جامع برای رسیدگی به چالش های پیش روی توسعه های معماری ارائه می دهد. با همکاری در سطوح مختلف، جنبش می تواند به سمت آینده ای کار کند که در آن کارهای جانبی در آموزش معماری ارزش گذاری و حمایت شود. وضعیت اسفبار دستیار نشانه نابرابری ساختاری گسترده‌تر و بخشی از تغییر شکل آموزش معماری برای رسیدگی به چالش‌های عمیق سیستمی مانند تغییرات آب و هوایی، بی‌عدالتی اجتماعی و توسعه ناپایدار است. حرکت به سمت آموزش های معماری جامع تر، مست،م نگاهی فراتر از تشکیلات آکادمیک سنتی است. این تغییر مست،م یک “زمینه گسترده و غیرمتمرکز” است که ارتباط معماری با نگر، های اجتماعی و محیطی گسترده تر را تشخیص می دهد. پرداختن به شرایط کاری اضافی، گامی حیاتی به سوی یک محیط آموزشی است که دانش آموزان را برای مق، مش، با چالش های جه، آماده می کند. این تغییر، معماری را به‌،وان یک مشارکت‌کننده حیاتی در حکمر، سیاره‌ای قرار می‌دهد و معمار، را آموزش می‌دهد که بتوانند آینده‌ای عادلانه‌تر، پایدارتر و انعطاف‌پذیرتر شکل دهند.

لیندسی هارکما دستیار آموزشی و بنیانگذار و عضو موسس WIP Collaborative است.

وا،ی لیشین، توگای نویسنده مش، یک معمار و متفکر سیستمی است که برای پیشبرد سازگاری با آب و هوای شهری کار می کند.